1- عيلام و همسايگانش:

در اوايل هزاره 3 يا اواخر هزارۀ 2 ق.م يك سلسله جديدي در عيلام ظهور كرد كه پادشاهان آن، خود را "پيامبر خدا"، " و پدر و شاه " مي خواندند. اينان بر منطقه وسيعي از دشتها و جبال، شامل بخش مهمي از كرانه هاي بنادر و جزاير خليج فارس حكومت مي كردند.

آكاد: در هزارۀ 3 ق.م و در زمان "سارگن" دولت آكاد به اوج قدرت و عظمت خود رسيد. پس از فتوحات بسيار، عيلام را نيز متصرف شدند، و در نتيجه جزاير و بنادر خليج فارس، از جمله جزيره كيش را نيز به اشغال آكاد در آمد.

سومر: پس از اينكه دولت آكاد از قدرت و اعتبار افتاد تا مدتها عيلام از جمله خليج فارس تحت نفوذ و حكومت و فرهنگ سومر قرار گرفت.

بابل: پس از تشكيل دولت بابل، و پس از اينكه اولين سلسله آموري در اين مملكت جديد روي كار آمد، بتدريج پايه هاي يك امپراطوري بنا گرديد كه در زمان آنها همه سرزمين عيلام، از جمله خليج فارس و بنادر و جزاير آن تحت نفوذ بابل قرار گرفت.

2- آشور:

پس از اينكه بابل تحت تسلط آشور در آمد، آشور با عيلام همسايه شد و در زماني كه آشور در اوج قدرت و عظمت بود به عيلام حمله كرد وآنجا را به تصرف خود آورد و بدين ترتيب عيلام به دست آشور از بين رفت و اين مملكت به دو بخش تقسيم شد قسمت شمالي يعني آنزان، بدست پارس ها افتاد و قسمت جنوبي يعني شوش و تمام كرانه ها، بنادر و جزاير خليج فارس از جمله  كيش به تصرف آشور در آمد.

- مادها: قوم آريايي نژاد ماد در سال 807 ق.م اولين دولت آريايي را در فلات ايران تأسيس كردند. جزيره كيش با ساير جزاير خليج فارس، در دوره مادها جزو يكي از ايالتهای جنوب غربي آن دولت بود.

مجموعه تفريحي پارك دلفين با مساحتي حدود ۱۰۰ هكتار در جنوب شرقي جزيره كيش قراردارد. مجموعه شامل فضاي سبز با انواع گونه‌هاي مختلف گياهي، باغ پرندگان و اولين و تنها دلفيناريوم در ايران است.

در دلفيناريوم اين مجموعه گونه‌هاي مختلفي از پستانداران دريايى از جمله دلفين، شير دريايى شمالى، شير دريايى جنوبى، گربه دريايى شمالى، گراز دريايى و پنگوئن نگهداري مي‌شوند و بازديدكنندگان مي‌توانند از هنرنمايي آنان كه توسط مربيان ايراني تربيت مي‌شوند ديدن كنند. در مجموع ۲۱ پستاندار دريايى در استخرهايى با حجم ۱۸۰۰۰ متر مكعب پر شده از آب دريا نگهدارى مي‌شوند.

فضاي سبز پارك دلفين شامل بيش از يكصد گونه گياهي از جمله هزاران درخت نخل، بنجامين‌هاى بسيار بزرگ، درختان لور (انجير معابد)، اوكاليپتوس، آكاسيا، مورد، كهور، گل ختمى، شيشه شور، تكوما، سياه نوفيلد، كند كارپوس، جونيا پروس و بيش از ۲۵ گونه كاكتوس و ساير گياهان است كه با توجه به وضعيت اقليمي جزيره كيش و مرجاني بودن خاك آن در نوع خود بي‌نظير است.

بازديدكنندگان در مجموعه توسط اتوبوس قطاري به پارك پرندگان و سپس به دلفيناريوم هدايت مي‌شوند.

كيش نامي باستاني و بسيار كهن است، زيرا شهري به همين نام در شرق بابل وجود داشته، درست در شرق بابل، شهر قديمي اكدي و بعد سومري يعني كيش را مي بينيم كه جايگاه كهن ترين فرهنگ شناخته شده در اين ناحيه است. ظاهرا هيچ ارتباطي بين شهر سومري كيش و جزيره كيش وجود ندارد، ولي با توجه به قدمت و تثبيت واژه كيش به عنوان نام يكي از جزاير معروف و كهن خليج فارس و مشابهت آن با نام شهر باستاني بابل، مي توان گفت كه اين همنامي بي ارتباط نبوده و به نظر مي رسد كه در دوراني كهن به دليل مهاجرت اقوامي از ساكنان اوليه يا بعدي شهر باستاني كيش در بابل به خليج فارس نام اين شهر به جزيره اي كه امروز كيش خوانده مي شود، نهاده شده است. بالعكس مهاجرت مردماني از جزيره كيش در خليج فارس به شهري در بابل و نامگذاري آن شهر به نام كيش نيز امكان دارد. پيش از اينكه هخامنشيان به خليج فارس دست يابند، آنجا زيرفرمانروايي عيلامي ها بود. ديوارهاي شهر عيلامي (ري شهر كنوني) در جنوب بوشهر، يادآور تسلط عيلامي ها بر خليج فارس از هزاره 3 ق.م به بعد است. نامهاي كيش، خارك، چارك، لارك، جاسك، كنكه، كشم(قشم)، از زمان عيلامي ها به جا مانده است. برخي از نويسندگان، نام قديم كيش را كيان نوشته اند. احتمال دارد نام كيان، از نام سلسله كيانيان گرفته شده باشد. برخي جزيره كيش را قيس مي نامند. و خواسته اند پدري براي قيس جعل كنند و آن را به قيس بن عماره نوشته اند كه صحت ندارد. بنابراين قيس نام شخصي نيست. در وجه نامگذاري كيش، افسانه هايي در كتابهاي چون وصاف، تنسوخ نامه، عرايس الجوهر و...آمده است كه مضمون همه آنها يكي بوده است. نام اين جزيره در همه متون فارسي وبرخي از متون عربي كيش خوانده شده و واژه قيس شكل عربي كيش بوده است. مرحوم علي اكبر دهخدا، در خصوص وجه نامگذاري كيش مي نويسد: "چون به بلندي هاي اطراف آن برآيند، در نظر مانند كيش نمايد كه تركش باشد آن جزيرۀ دراز نيز خوانند، وجه اين نام، آنكه چون از دور نظر كنند، به تركيب كيش يعني كيش جاي تير نمايد."